Tarbiya

har bir kunning lazzatini faqat taqdir majburiyatidan o‘zimizni chetga olsakkina tota olamiz.

Inson o‘z taqdiri sari yurganida, ko‘pincha yo‘nalishini o‘zgartirishiga to‘g‘ri keladi.

Haqiqiy tarbiya tabiatga mos ravishda rivojlanishga intiladi, lekin vaqtidan oldin yetilishga emas.

Bola o‘zini sevgan insonni seva oladi. Uni faqat mehr-muhabbat bilan tarbiyalash kerak.

Tarbiya baxtli kunlarda ko‘rk, baxtsizlik damlarida panohdir.

Har bir kishida ikki xil tarbiya mavjud: biri boshqalar tomonidan beriladigan tarbiya, ikkinchisi esa, o‘zi uchun muhimroq bo‘lgan, o‘ziga o‘zi beradigan tarbiya.

Qattiq intizom orqali ko‘p narsaga erishish mumkin, sevgi bilan undan-da ko‘prog‘iga, ammo eng ko‘p natijaga ishni yaxshi bilish va shaxsga nisbatan adolatli bo‘lish orqali erishiladi.

Tarbiya qanchalik mukammal bo‘lsa, xalqlar shunchalik baxtli bo‘ladi.

Tarbiya, asosan, qalbimizga shaxs va jamiyat uchun foydali bo‘lgan odatlarni singdirishi lozim.

Tarbiyaning maqsadi insonni mustaqil, ya’ni mustahkam irodaga ega bo‘lgan insonga aylantirishdir.

Axloqsiz munosabatlar orasida bolalarga qullarday munosabatda bo‘lish axloqsizlikning yaqqol ko'rinidhidir.

Tarbiya qobiliyatni rivojlantiradi, lekin uni yaratmaydi.

Odat yoshlikdan mustahkamlanib boradi; buni biz tarbiya deb ataymiz, aslida u erta shakllangan odatdan boshqasi emas.

Одат инсоннинг "иккинчи табиати" ҳисобланади ва кўникмаларни ўзлаштиришдан иборат бўлган тарбия бизга айнан шу иккинчи табиатни шакллантириб беради.

Agar yaxshi tarbiya ko‘rgan bo‘lsangiz, tarbiyasiz odamlar bilan qo‘shilib ketmang: silliqlangan yuzalarni g‘adir-budur sirtlar tirnab qo‘yadi.

Tarbiya - buyuk: u orqali insonning taqdiri hal qilinadi.

Har bir inson umrining oxirgi kunigacha o‘z-o‘zini tarbiyalash bilan shug‘ullanishi lozim.

Tarbiya jarayonida ko‘nikmalarni shakllantirish aqliy rivojlanishdan ustun turishi lozim.

Bolalarga doimo mukofot berish to‘g‘ri emas. Bunday qilish ularni xudbinlikka olib keladi va natijada noto'g'ri fikrlash tarzi shakllanadi.

Bolalar qisman kattalardan pessimizmni o‘zlashtiradi. Ular gubkaga o‘xshab, sizning so‘zlaringizni ham, so‘zlash uslubingizni ham o‘zlariga singdirib oladilar.

Tarbiya yaxshi odatlarni o‘zlashtirishdir.

Har bir bola ma’lum ma’noda daho, har bir daho esa ma’lum ma’noda boladir. Ularning o‘xshashligi soddalik va yuksak samimiyatda namoyon bo‘ladi.

Bolalardagi sho‘xlikni yo‘q qilsangiz, hech qachon donishmandlarni tarbiyalay olmaysiz.

Sevilmagan bolalar sevishni bilmaydigan insonga aylanadi.

Farzandlariga mehnatsevarlik ko‘nikmalarini singdirgan inson, ularga meros qoldirganidan ko‘ra yaxshiroq ta’minlagan bo‘ladi.

Bolaga beradigan eng yaxshi sovg‘amiz uni sevish emas, balki uni o‘zini sevishni o‘rgatishdir.

Bola o‘ziga nisbatan samimiy va beg‘araz muhabbatni his qilisa baxtli bo‘la oladi.

Ehtiyojlarimiz asosan tabiat tomonidan emas, balki tarbiyamiz va odatlarimiz orqali shakllanadi.

Bolaning erkinligi qanchalik ko‘p bo‘lsa, jazolash zarurati shunchalik kam bo‘ladi. Rag‘batlantirish qanchalik ko‘paysa, jazo berish shunchalik kamayadi.

Yaxshi tarbiya insonni tarbiyasiz kishilardan ishonchli tarzda himoya qiladi.

Bolalar doimo biror narsa bilan qiziqib shug‘ullanishni xush ko‘radilar. Bu juda foydali, shuning uchun buni to‘xtatish u yoqda tursin, aksincha ularning har doim mashg‘ul bo‘lishi uchun sharoit yaratib berish lozim.

Intizomning eng yaxshi maktabi - bu oila.

Agar bola sizning uyingiz unga ham tegishli ekanini his etmasa, u ko‘chani o‘ziga makon qilib oladi.

Shirinliklar, pechene va konfetlar bilan bolalardan sog‘lom insonlarni tarbiyalab bo‘lmaydi. Jismoniy ozuqa kabi, ma’naviy ozuqa ham oddiy va to‘yimli bo‘lishi lozim.

Tarbiyaning maqsadi farzandlarimizni bizsiz mustaqil hayot kechirishga o‘rgatishdir.

Farzandlaringizni ezgulik yo‘lida tarbiyalang: bu - baxtning kaliti.

Bolalarni chiroyli tarbiya qilishning eng zo‘r usuli ularni baxtli etishdir.

Yuzta o‘qituvchidan bitta ota yaxshi.

Tarbiyaning maqsadi boshqalar tomonidan boshqariladigan emas, balki o‘zini o‘zi boshqara oladigan shaxsni shakllantirishdir.

Chaqaloqlar qayerda bo‘lmasin, bir xil yig‘laydi. Ular ulg‘ayganida esa, odatlari turlicha bo‘ladi. Bu tarbiyaning natijasidir.

Yaxshi tarbiya dasturxonga sous to‘kib qo‘ymaslikda emas, balki boshqa birov shunday qilganini payqamaslikdadir.

Inson tarbiyasi tug‘ilgandan boshlanadi; u gapira olmaydi, tinglay olmaydi, lekin u o‘rganishni boshlagan.

Tarbiya maktab bilan cheklanmaydi.

Kimki shogird bo‘lmagan bo‘lsa, ustoz bo‘lolmaydi.

Eng yaxshi pand-nasihatlar bo‘lsa-da, agar ular misollar bilan mustahkamlanmasa, o‘quvchining ko‘z o‘ngida uni qurshab turgan butun voqelik bilan tasdiqlanmasa, bunday o‘gitlarning qiymati qolmaydi.

Bolani yaxshi tarbiyalamoqchi bo‘lgan kishi, doimo adolatli bo'lishi lozim.

Tarbiya jarayonida ko‘nikmalarni shakllantirish aqlni o‘stirishdan avval bo‘lmog‘i lozim.

Tarbiyaning uch asosi: iste’dod, ilm va mashq.

Tarbiyaning maktabi oila.

Hayotimiz davimida uchrashgan odamlarning o‘ndan to‘qqiz qismi aynan qanday bo‘lsa - yaxshimi yoki yomonmi, foydali yoki foydasizmi - bu uning tarbiyasiga bog'liq.

Bolalarning to‘g‘ri tarbiyasi butun xalq farovonligining garovidir.

Hatto bolaga nisbatan ham to‘g‘riso‘z bo‘l: va’dangni bajar, aks holda uni yolg‘onchilikka o‘rgatib qo‘yasan.

Tarbiya - bu biz tarbiyalayotgan insonlarning qalbiga ta’sirimizdir.

Tarbiya - qalb ozuqasi.

Tarbiya - har bir kishi o‘z qiyofasini namoyon etadigan ulkan ko‘zgudir.

Tarbiya va ta’lim bir-biri bilan bog'liq. Bilim bermasdan tarbiyalash mumkin emas, har qanday bilim esa tarbiya bilan boshlanadi.

Haqiqiy o‘qituvchi seni doimo tarbiyalab turuvchi emas, balki o‘zligingni topishingga ko‘maklashuvchi insondir.

Boshqalarni tarbiyalash uchun, avvalo o‘zimizni tarbiyalashimiz lozim.

Insonning axloqiy fazilatlarini uning alohida sa’y-harakatlari orqali emas, balki kundalik turmush tarziga qarab baholash lozim.